Heb geen zorgen, zorg maar dat je geniet !

Gegroet homebase ! Na 2 weken radio stilte zijn we hier weer met meer weer. En dat weer is verdomde koud aan het worden hier. Met enig gevoel van afgunst zagen wij menige zomerbeelden vanuit België op onze schermen verschijnen. Hier schijnt het zonnetje ook maar het wordt echt koud, “winter is comming!”. De dikke dekens die we lachend in de kast propten toen we hier toekwamen en waarvan we dachten deze nooit nodig te zullen hebben haalden we toch schoorvoetend weer boven. Dankbaar kruipen we er iedere nacht onder.

Het heeft een tijdje geduurd vooraleer we met nieuws kwamen, maar sinds de school weer open is is het zeer hectisch geweest. We zijn begonnen aan onze laatste maand wat wil zeggen dat we nog héél veel werk hebben dat af moet geraken. Vol goeie moed startten we met het inrichten van de counselingruimte. Deze was enkel nog maar geschilderd en om kinderen te kunnen ontvangen is meer nodig dan een likje verf natuurlijk. We gingen op zoek naar tafel, stoelen, zeteltjes, bankje, we lieten planken maken voor in de kast en ook de gordijnen zijn onderweg. Er is heel veel waar aan gedacht moet worden bij het maken van een kindvriendelijke counselingruimte. Ook lieten we het kind in onszelf los en gingen we gaan speelgoedshoppen, grappig hoe we daar beiden enorm van opleefden. Het is ook de bedoeling dat de studenten weten dat er een ruimte is dus maakten we ook posters die we eind deze week overal rond zullen hangen. Vorige week was een zeer drukke week met veel meetings en discussies. We hadden ook enkele minder aangename aanvaringen met bepaalde personen hier waardoor we redelijk ontmoedigd werden. We doen enorm ons best om iedereen op de hoogte en tevreden te houden, maar soms hebben we het gevoel meer tijd te verliezen daaraan dan dat we echt een stap vooruit geraken. Hier speelt de hiërarchie echt een enorme rol. Om iets te bekomen moet je eerst via X en Y vragen of we kunnen samen zitten met A en Z en dan moeten deze nog aan F vragen of dat ok is. Dus je kan je wel voorstellen dat het niet zo evident is om zaken geregeld te krijgen. Dit zorgt voor een hoop stress zeker als je weet dat we maar een maand meer hebben om alles bol te werken. Dit snappen ze hier denk ik niet zo goed en hoe goed we het ook proberen uit te leggen dat we het belangrijk vinden om in team te werken, toch proberen ze ons nog meer en nog meer te laten doen. Want “jullie kunnen dat veel beter dan ons”. Vanaf nu zullen we proberen op onze strepen te staan en enkel nog datgene doen wat we hadden afgesproken. Zo zouden we graag nu vrijdag een ‘grand opening’ doen van onze kamer, en ja dat mag je zien met lint, schaar en onschuldige bubbels.

Eind vorige week ben ik ziek gevallen, niets ernstigs, gewoon de griep. Maar ik was er toch enkele dagen out van. Na het hele weekend onder de wol gekropen te hebben en met Adeliens goeie zorgen ben ik er weer wat door. Met andere woorden het was een zeer rustig weekendje. Zaterdag ging Adelien mee met Noa gaan picknicken samen met Gora, Sinini en familie. Aan de foto’s te zien hadden ze een super tijd op een prachtige plek.

Wat staat er nog te gebeuren in deze laatste maand? Behalve genoeg zakdoekjes bij elkaar zoeken voor bij het vertrek, zullen we verder werken aan onze schooltaken (paper, werkveldbezoeken, rapporteren, bachelorproef,…) en ons project. Dit laatste hopen we dus op punt te hebben gesteld tegen nu vrijdag. Dan hebben we nog 2 weken om te observeren hoe alles verloopt en 27mei is onze laatste werkdag in de school en dan zullen we eens samenzitten met het counselingteam om te overlopen waar er nog een mouw aan gepast moet worden. We zullen ook meteen van de gelegenheid gebruik maken om van iedereen afscheid te nemen want 2 juni vertrekken we richting Harare waar we nog 3 dagen blijven vooraleer de echte terugkeer in te zetten richting ons klein belgenlandje. Maar daar willen we nu nog niet te veel aan denken, we hebben eerst nog 3 weken waar we het meeste uit zullen halen. En er staat ons ook nog een verjaardag te wachten, de mijne namelijk (wink wink). Dus je hoort het, wij zijn nog niet klaar om terug naar huis te komen.

See you later alligator !

XOXO Marthe & Adelien