The kids are still alive

Dag lieve vrienden, familie en sympathisanten…

Hier zijn we weer met een Afrikaanse update. Het was even stil langs onze kant, en dit heeft twee redenen. Vooreest is het hier ‘grote vakantie’ en is de school dicht voor één maand. Ten tweede hebben wij bergen veel werk voor onze school in België. De eerste 10 dagen van de vakantie maakten we een onvergetelijke reis, vervolgens startte ons sociaal isolement.

Marthe en ik zijn helaas niet gemaakt voor sociaal isolement, dus zo af en toe kwamen we wel eens uit onze grot gekropen (De zon zien deed pijn). Wat doen wij dan allemaal ter ontspanning?

Op vrijdag morgen gaan wij altijd naar Contact. Met deze organisatie werken wij nauw samen om ons counseling project binnen KG6 op poten te zetten. Wij volgen telkens het supervisie moment mee waar nieuwe cliënten en moeilijke casussen worden besproken. We doen dit om op die manier meer te weten te komen over de plaatselijke en/of traditionele cultuur. Zo leerden we bijvoorbeeld dat wanneer een vrouw trouwt, de man haar moet meenemen naar zijn huis of dat van diens familie. Het is uit den boze dat een man komt inwonen bij de familie van de vrouw. Door al die verschillen in cultuur te horen hebben wij besloten om de counseling zelf over te laten aan de counselers binnen de school. Wij zullen de praktische kant voor onze rekening nemen.

Zo af en toe hebben we ook eens nood aan zuurstof en pikken we een voetbalmatch mee. We hebben in het begin van ons verblijf in Bulawayo de nieuwe coach van ‘the highlanders’ leren kennen. Hij is een man uit Nederland die hier voor 2 jaar coach komt spelen. Vumani, een therapeut die ook op de school woont en ondertussen vriend des huizes, nam ons mee naar ‘barbourfield’ voor de match: Highlanders – FC Platinum. In de auto zei hij dat we voor onze eigen veiligheid beter de VIP-plaatsjes namen, maar Marthe en ik wilden het echte avontuur, want wij zijn geen pussies !

Ook al kunnen ze hier allemaal niet voetballen, ze nemen het hier wel erg serieus. Aan de ingang waren we toch even geschrokken van het aantal mensen die naar de match kwam. Zeer zeker waren we ook geschrokken van de dronken toestand waar ze al in verkeerden nog voor de match begon. Het was heel druk en wij waren ook stijlvol te laat, dus namen we een plaatsje helemaal onderaan de tribune. Helemaal geen slecht idee, want de supporters van de Highlanders waren ook helemaal niet gewend van blanke mensen te zien, al zeker geen vrouwen.

Tijdens de ‘time’ hebben Marthe en ik een serieuze fotoshoot moeten ondergaan. De eerste mensen vroegen nog beleefd of ze een foto mochten nemen of, of hun kind mocht poseren bij ons. Daarna begonnen mensen ruzie te maken om het beste plekje tussen ons te kunnen bemachtigen. 15 min of fame, check!

Ook een hoogtepunt tijdens onze ‘vakantie’ ( lees: hele dagen binnen zitten achter de computer), was het bezoek van onze vriendinnen!!!!! Laura, Céline, Fien en Benedict kwamen een weekend op bezoek in het prachtige Bulawayo. Het programma: op vrijdagmiddag had iedereen de tijd om te bekomen van de rit en 's avonds hadden we een aperitief moment voorzien met enkele natjes en droogjes. Om terug op krachten te komen genoten we allen van een heerlijke pizza in het Italiaans restaurant waar Marthe en ik ondertussen wel gekend zijn. Nadien zijn we nog wat gaan sporten in de plaatselijke dansclub, waar we hebben afgesloten in een treintje met een songtekst van Bart Kaell. (rara, welk nummer?)

Op zaterdag hadden we een heerlijke brunch voorzien ( wentelteefjes, omelet, bacon, fruit, chocomelk, yoghurt…). Dit hadden we nodig vooraleer we gingen souveniershoppen!! Helaas moesten Fien en Benedict ons al op zaterdag verlaten wegens een meeting op zondagmorgen ( ja idd, zondagmorgen!). We namen de twee andere meisjes mee naar een ander restaurant waar we ook wel eens graag gaan en genoten van een lekkere pasta. Op zondag zijn we gaan lunchen in Bradfield (ja daar gaan we ook graag) en namen ook de laatste twee meisjes een bus terug naar Masvingo. Zeer tevreden kropen Marthe en ik die avond vroeg in bed want die bergen schoolwerk lagen daar nog steeds.

MAAR geen nood. Benedict organiseerde het weekend erna (dit weekend geweest) een verassingsfeestje voor Fienemien. Zaterdagvoormiddag namen Marthe en ik de bus om 8u later eindelijk toe te komen in Morgenster, waar Fien en Benedict verblijven. Laura en Céline kregen de opdracht om Fien de hele dag mee te nemen naar ergens en bezig te houden tot dat alles klaar was. 5 min voor dat Fien en de meisjes terugkwamen kwamen wij toe. Snel snel trokken we onze Afrikaanse kleedjes aan en riepen we ‘supriiiiiiiise’ wanneer Fien binnenkwam. We genoten allen samen van een heerlijke maaltijd en chocoladetaart en trokken naar de ‘viewpoint’ om nog te genieten van het betoverende uitzicht bij volle maan. Twee vrienden van Fien en Benedict waren ook mee en vertelden ons meer over de hekserij die zou aanwezig zijn in Zimbabwe.

Ze vertelden ons over de ‘bluetooth’ en neen niet op de manier dat wij deze kennen. Het komt er op neer dat als je een bepaalde bloem plukt je deze bluetooth in gang kan zetten. Dit houdt in dat als je dan denkt aan seks met iemand, dat deze persoon dit ook zal voelen. Let geweldig op en probeer dit niet thuis want je kan hier voor opgepakt worden! Er was eens een vrouw op de bus die spontaan een orgasme kreeg, een beetje verder stond een man op zijn benen te trillen. Hij vloog naar de gevangenis wegens verkrachting. Hij had de bluetooth gebruikt… Ze vertelden ons ook over het liefdesdrankje die je kan maken door twee van je okselharen te plukken en dit te mengen met je speeksel. Je mengt alles goed door elkaar en steekt het in brand. De smurrie die je dan overhebt giet je in het drankje van het meisje waar je zo’n crush op hebt en poef daar is de liefde! Na menige pogingen om uit te leggen hoe vreemd en onlogisch dit wel niet is, gevolgd door vele grapjes over ‘connectie en wifi’ sloten we de avond af.

De dag nadien vertrokken Marte, Fien, Benedict en ik terug naar Bulawayo. De meisjes kwamen mee omdat ze 4 dagen ‘werken’ op de trade fair die momenteel aan de gang is in Bulawayo (lees: ze kunnen gewoon niet meer zonder ons).

Zo dit is het zo ongeveer :)  kusjes en lekjes vanwege Murre en Adje