10 daagse van Zimbabwe

Hallo homebase! Hier zijn we weer.. Neem gerust wat tijd voor het lezen van deze blog want het is een hele boterham. Ps: jaloers zijn is oké

Marthe en ik hebben samen met 4 andere meisjes een 10 daagse reis gemaakt in het o zo mooie Zimbabwe. Deze meisjes zijn: Céline en Laura die als kleuterjuffen werken in Masvingo, Fien die werkt in Morgenster, vlakbij Masvingo en Joyce die lesgeeft in een schooltje in Harare. Wij vertrokken donderdag richting Harare waar we hadden afgesproken met alle meisjes. Deze reis duurde een goede 8u. Dit lijkt lang, maar uiteindelijk viel dit super goed mee door de fantastisch comfortabele bus die we namen. Van onze stoelen konden we bedden maken, dus veel van de weg naar Harare hebben we eigenlijk niet gezien.

Eens aangekomen zaten Céline, Laura en Fien ons reeds op te wachten in café nush waar we nog snel een hapje konden eten. Die nacht sliepen we alle 5 in de lodge waar we de eerste drie dagen van ons Zimbabwe avontuur ook verbleven. Nostalgie.. We kropen snel snel onder de lakens want de dag nadien vertrok de bus naar Kariba al om 8u in de morgen.

De ochtend nadien stopten we nog snel voor een heerlijke take-away koffie en een snelle hap. Eens op de bus kwam ook Joyce erbij. Ziezo we waren voltallig en klaar voor vertrek. Kariba baby! Ze hadden ons gezegd dat deze rit 5u zou duren, maar hé this is Afrika, reken daar dus maar zeker 2 uren bij! Na een hobbelige rit zijn we uiteindelijk aangekomen op onze bestemming met name ‘Warthogs Lodge’. WOW… Deze lodge ligt aan het meer zelf. Vanuit het zwembad hadden we een super fantastisch mooi zicht op het meer. De sliepen  per twee in een ‘cabin’. We wisten eigenlijk niet echt wat we ons hier moesten bij voorstellen, maar het kon ook aan geen enkele verwachting tippen. “Magnifique” in de woorden van Céline. Best moe van de reis besloten we vroeg onder de lakens te kruipen. Eens aan de deur nachtkussen aan het geven, hoorden we een everzwijn en hippo’s van wel heel dicht. Beetje verschoten liep ik tegen de muur, geen nood hoor ik heb er enkel een schaafwond aan over gehouden. Fien, Marthe en ik besloten om om 4u op te staan om naar de dieren te luisteren en wie weet eentje te spotten. Er liepen namelijk veel wilde dieren rond in Kariba zoals leeuwen, zebra’s, olifanten… En of dat ik Marthe wakker gemaakt heb. Ik had een nachtmerrie over kevers en verwarde fantasie even met realiteit wanneer ik haar wakker schreeuwde. Nogmaals sorry daarvoor lieverd! Om 4u zaten we daar dan met onze dikke truien aan onder onze dekens, maar helaas, niets te bespeuren…

De dag nadien besloten we een toer te maken op het meer met een zeilboot. Roger de kapitein was best tevreden over zijn 6 Belgische meisjes die als bakvissen op het dek lagen. Fien, Marthe en ik waagden er zelf even ons leven en besloten dat het tijd was voor een plons in het water. Belangrijk om weten is dat er duizenden krokodillen en hippo’s in dat water leven. Oops! Voldaan en met een rode huid kwamen we terug aan in de Lodge waar een paasfeestje aan de gang was. Onbeleefde boeren met een alcohol probleem als je het mij vraagt.

Onze laatste dag in Kariba was aangebroken ( sip gezichtje). Aan de ontbijttafel kregen we plots bezoek van drie zebra’s. Super om die beesten eens van zo dicht te zien en zelf aan te raken. We huurden een chauffeur en auto en huppens weg waren we. We hebben op de dam gewandeld waar de grens Zambia-Zimbabwe zich bevind. Nadien zijn we nog naar een viewpoint gegaan waar we allen stil van werden (ja zelf wij). Na nog wat plekjes keerden we voldaan terug naar de lodge waar we de rest van de dag hebben liggen dobberen in het zwembad en ojaaaa niet te vergeten olifanten spotten! ( vandaar de foto’s met handdoeken rondom ons).

Het zat er al op ons Kariba avontuur… Veel te snel als je het mij vraagt. Op maandag ochtend namen we de ferry naar Vic Falls. Deze reis duurde 22u. Een zalige 22u om eerlijk te zijn. We waren slechts met 15 personen op de ferry, plaats genoeg! We leerden er ook een Belgisch koppel kennen met name Liezette en Luus. Dit is een ouder koppel uit het Antwerpse. Fantastische mensen! Na een dutje kwam meneer kapitein met het heuglijke nieuws dat we mochten zwemmen! Alweer zeiden Marthe, Fien en mezelf daar geen neen tegen! Zo sprongen we van 12 meter hoogte de Zambezi rivier in. Dit proces herhaalden we drie keer. We kregen er maar geen genoeg van! Wat hebben wij toch met zwemmen? Na een heerlijke maaltijd (toch zeker het dessert) maakte team Yolo ( Fien, Marthe en ik) ons bedje klaar. Wij kozen voor een plek vanboven op de ferry. Ik ben geen ochtend mens, maar daar wakker worden was geen enkel probleem! Ziezo, alweer 22uren die veel te snel voorbij gevlogen zijn! Bij aankomst in Mlibizi stond Cosmos ons al op te wachten. Hij bracht ons naar Vic Falls baby!!!!

In Victoria Falls verbleven we in de ‘rest camp’. Heel mooi en wat een zwembad!!!! Diezelfde dag nog bezochten we de Falls zelf. Allemaal hadden we onze regenjas mee, maar ze ook effectief aandoen is er niet van gekomen. We waren precies kleine kinderen in een pretpark. De Falls waren fantastisch! Er zijn geen woorden om te beschrijven hoe het voelt om recht voor ze te staan. Of toch misschien één woord. NAT

Als zopkiekens keerden we terug en namen we nog een plons in het zwembad (uiteraard). We namen allen een douche en genoten van een wel zeer lekker avondmaal. De ochtend nadien moesten we allemaal vroeg opstaan voor de activiteiten die we gekozen hadden. Céline en Laura werden opgehaald voor een safari op de rug van een olifant. Joyce, Fien, Marthe en mezelf hadden gekozen voor wild water raften! Na een kleine hap en wat uitleg vertrokken we met de jeep naar waar het raften zou beginnen. Eens daar aangekomen kregen we al het materiaal en uiteraard een volledige veiligheidsuitleg. Nadien begonnen we met de steile afdaling  naar beneden, niet te onderschatten! Wat waren we blij als we in eindelijk in de boot zaten. We oefenden nog even alles voor vertrek. De eerste bocht is een level 5 bocht, wat het maximum is voor raften. Deze bocht kreeg de naam ‘washing machine’ gevolgd door de bocht ‘double trouble’. Wanneer we die eerste bocht bereikt hebben werd ik al door de eerste golf uit de boot geslingerd (niet al te elegant). Toen ik terug boven water kwam kon ik de boot niet meer bereiken en werd ik deel van de wasmachine. Gelukkig kwam JB (de redder) al snel ter plaatse met zijn kano om mij te helpen, niet zo evident eigenlijk. Na liters waters in geslikt te hebben en volledig in paniek ben ik terug op de boot geraakt. Niet panikeren was één van de regels, maar uhm realitycheck, NIET ZO EVIDENT! Uiteindelijk ben ik er met de schrik vanaf gekomen en konden we weer verder. 2u hebben we in het water gezeten. Echt de max! Nadien moesten we uiteraard ook weer naar boven geraken, waar een bbq en frisse pintjes op ons stonden te wachten. Hoho daar zijn we toch even in contact gekomen met onze lichamelijke grenzen, anders gezegd onze slechte conditie! Na enige tijd en vooral veel zweet zijn we boven geraakt. Het voelde wel of we 5 keer gestorven waren, maar bon! Na een heerlijke maaltijd en menige biertjes keerden we terug naar waar we verbleven. We zijn wat gaan eten en die avond zijn we nog uitgegaan met de jongens van de rafting. En zo zat ons avontuur in de vic falls er ook al op!

Na nog vlug wat souveniers shoppen kwam Norbert ons oppikken om naar onze laatste stop in Hwange te vertrekken. Eens aangekomen wisselden we de auto voor een safari jeep om naar onze slaapplaats te vertrekken. We logeerden in ‘Vintage Camp’ wat zicht temidden den bush bevind! Uhn VET!  Bij aankomst werden we opgewacht door Marc en zijn twee personeelsleden. We kregen een fruitsapje aangeboden en werden rondgeleid in het kamp. Omdat het kamp zich in het wild bevind en dus ook tussen de wilde dieren waren er wel enkele regels. Zo mochten we in het donker nooit alleen naar onze tenten gaan, want je weet nooit welk beest je staat op te wachten. En we weten allemaal dat dit niet voor een nachtzoen zou zijn. De begeleiders droegen ook wapens voor het geval dat. In de tent stond ook een toeter die we moesten gebruiken in geval van nood. Dit kamp is volledig ecologisch (met compostwc en dergelijke), maar toch ook luxueus op een bepaalde manier. Dit was ook niet zomaar een tent. In de tent hadden we: twee heerlijke bedden, drinkbaar water, muggenspray, handdoeken, shampoo en zeep, want we hadden achter de tent nog een openlucht badkamer ook! Jup met jullie gat in de boter gevallen, hoor ik jullie al zeggen. In de prijs zaten ook alle maaltijden inbegrepen. ‘S morgens een heerlijk en gezond ontbijt, een lichte lunch, een vieruurtje en s’avonds een driegangen menu. Helaas zaten de menige gin tonics niet in de prijs ;)

Dag 2 hebben we een dagsafari gedaan wat echt super was. We hebben heel wat beestjes kunnen spotten, soms zelf van erg dichtbij! 2 leeuwinnen, olifanten, impala’s, giraffen, zebra’s, wilde beeste en krokodillen waren er enkele van. Zeer zeker hebben we ervan genoten! Elke avond keuvelden we nog wat na aan het kampvuur met een glaasje. Aan het kampvuur hadden we zicht op vele sterren alsook de melkweg. Als we stil waren konden we ook wilde dieren horen zoals leeuwen. Over leeuwen gesproken. Die nacht kwamen we allemaal wakker ( behalve Marthe) van een leeuw in het kamp! Zalig gevoel!!!!!! Ook vonden we de dag nadien sporen van een hyena terug in het kamp! VET.

Onze laatste dag in Hwange alsook de laatste dag van de reis bezochten we de ‘Painted Dog Conservation’ en een bush camp voor kinderen. In de middag trokken we naar de Miombo lodge dichtbij waar we voor de laatste keer een duik namen in een zwembad. In het water kregen we bezoek van een kikker die we de naam ‘Sadza’ gaven. Helaas verdween deze kikker op mysterieuze wijze (lees: Fien heeft Sadza geplet). Na alweer een heerlijke maaltijd kropen we onder de lakens waar ik bezoek had van een ‘rain spider’ (zoek gerust eens op). Wanneer je dit beestje op je scherm ziet verschijnen, zul je wel begrijpen waarom ik zonder broek de tent uitliep en ‘help’ aan het schreeuwen was. Ieuw ieuw ieuw!

De dag nadien namen we allen samen de bus naar Bulawayo, en van daaruit reisde iedereen verder naar de stad waar ze verblijven. Een beetje emotioneel afscheid toch na 10 dagen samenzijn. Maar geen nood volgende week komen ze ons bezoeken!

Toedels en vele piepers vanwege Adje en Murre